Stanford araştırmacıları, ‘Zoom yorgunluğunun’ dört nedenini ve bunların basit düzeltmelerini tespit etti.

Sadece Zoom değil, popüler görüntülü sohbet platformları, insan aklını ve vücudunu tüketen tasarım kusurlarına sahiptir. Ancak etkilerini azaltmanın kolay yolları var.

COVID-19 salgını döneminde daha fazla insan, meslektaşları, ailesi ve arkadaşları ile bağlantı kurmak için popüler görüntülü sohbet platformlarında oturum açarken, Stanford araştırmacılarının sizin için bir uyarısı var. Çünkü bu görüntülü görüşmeler muhtemelen sizi yoruyor.

Stanford Sanal İnsan Etkileşim Laboratuvarı’nın (VHIL) kurucu direktörü olan iletişim Profesörü Jeremy Bailenson, video konferanslarda son zamanlarda yaşanan patlama nedeniyle bu platformlarda her gün 1 saat harcamanın psikolojik sonuçlarını inceledi ve bu araştırmalar Vignesh Ramachandran tarafından kaleme alındı.

“Googling” herhangi bir web aramasına benzer bir şey olduğu gibi, “Zooming” terimi de video konferansın yerini alacak genel bir fiil haline geldi. Sosyal mesafe kuralları insanları fiziksel olarak ayrı tuttuğundan, her gün yüz milyonlarca insanın gerçekleştiği sanal toplantılar hızla arttı, artıyor.

Araştırmaya göre, görüntülü sohbetlerin insanları yormasına neden olan dört ana neden tespit edilmiştir. 

Dört neden

1) Uzun süreli yakın göz teması oldukça fazladır.

Görüntülü sohbetlerde katıldığımız göz teması süresi ve dahi ekranlardaki yüzlerin boyutunun doğal ölçekte olmaması bir sorundur.

Normal bir toplantıda, insanlar çeşitli şekillerde konuşmacıya bakıyor, not alıyor veya başka bir yere bakıyor olurlar. Ancak Zoom görüşmelerinde herkes her zaman herkese bakıyor. Bir dinleyiciye sözcü olmayan bir konuşmacı gibi davranılır, bu nedenle bir toplantıda bir kez konuşmasanız bile, yine de size bakan yüzlere bakarsınız. Göz teması miktarı önemli ölçüde artar. “Topluluk önünde konuşmanın sosyal kaygısı, nüfusumuzda var olan en büyük fobilerden biridir” diyor. “Orada dikilip herkes sana baktığında, bu stresli bir deneyimdir.”

Diğer bir stres kaynağı, monitörünüzün boyutuna ve harici bir monitör kullanıp kullanmadığınıza bağlı olarak, video konferans aramalarındaki yüzlerin rahatlık için çok büyük görünebilmesidir. 

Birinin yüzü gerçek hayatta bize bu kadar yakın olduğunda, beynimiz bunu ya çiftleşmeye ya da çatışmaya yol açacak yoğun bir durum olarak yorumlar. Bailenson, “Aslında Zoom’u uzun saat kullandığınızda olan şey, bu aşırı uyarılmış durumda olmanızdır” diyor.

Çözüm: Platform, arayüzü değiştirene kadar Bailenson, yüz boyutunu en aza indirmek için tam ekran seçeneği yerine Zoom penceresinin boyutunu monitöre göre küçültülmesi ve bir klavye kullanılması öneriliyor.

2) Görüntülü sohbetler sırasında kendinizi sürekli olarak gerçek zamanlı olarak görmek yorucudur.

Çoğu video platformu, sohbet sırasında kamerada nasıl göründüğünüzün bir karesini gösterir. Ama bu doğal değil, der Bailenson. “Gerçek dünyada, eğer biri sürekli aynayla etrafınızda dolaşıyorsa – böylece siz insanlarla konuşurken, kararlar verirken, geri bildirimde bulunurken, geri bildirim alırken – kendinizi aynada görüyordunuz, bu çılgınca olurdu. Kimse bunu asla düşünmez, ”diye ekliyor.

Bailenson, kendinizin bir yansımasını gördüğünüzde, kendinizi daha çok eleştirdiğinizi gösteren çalışmalara atıfta bulundu. Birçoğumuz artık her gün saatlerce görüntülü sohbetlerde kendimizi görüyoruz. Stresli. Kendinizi aynada görmenin olumsuz duygusal sonuçları olduğunu gösteren pek çok araştırma var.

Çözüm: Bailenson, platformların videoyu yalnızca başkalarına gönderilmesi gerektiğinde hem kendisine hem de başkalarına ışınlama şeklindeki varsayılan uygulamayı değiştirmesini tavsiye ediyor. Bu arada kullanıcılar, videoda yüzlerinin düzgün bir şekilde çerçevelendiğini gördüklerinde kendi fotoğraflarına sağ tıklayarak erişebilecekleri “kendini görmeyi gizle” düğmesini kullanmalıdır.

3) Görüntülü sohbetler, her zamanki hareketliliğimizi önemli ölçüde azaltır.

Yüz yüze ve sesli telefon görüşmeleri, insanların etrafta dolaşmasına ve hareket etmesine izin verir. Ancak video konferans ile çoğu kameranın belirli bir görüş alanı vardır, bu da bir kişinin genellikle aynı noktada kalması gerektiği anlamına gelir. Hareket, doğal olmayan yollarla sınırlıdır. Bailenson, “Artık insanlar hareket ettiklerinde bilişsel olarak daha iyi performans gösterdiklerini söyleyen büyüyen bir araştırma var” diyor.

Çözüm: Bailenson, insanların video konferans yaptıkları oda, kameranın nerede konumlandığı ve harici klavye gibi şeylerin mesafe veya esneklik oluşturmaya yardımcı olup olamayacağı hakkında daha fazla düşünmelerini öneriyor. Örneğin, ekrandan daha uzaktaki bir harici kamera, tıpkı gerçek toplantılarda yaptığımız gibi sanal toplantılarda hızınızı ve karalama yapmanızı sağlar. Ve tabii ki, toplantılar sırasında bir kişinin videosunu periyodik olarak kapatmak, sadece kısa bir sözel olmayan dinlenme sağlamak için gruplar için iyi bir temel kuraldır.

4) Görüntülü sohbetlerde bilişsel yük çok daha fazladır.

Bailenson, düzenli yüz yüze etkileşimde sözsüz iletişimin oldukça doğal olduğunu ve her birimizin bilinçaltında jestleri ve sözsüz ipuçlarını doğal olarak yaptığını ve yorumladığını belirtiyor. Ancak görüntülü sohbetlerde sinyal gönderip almak için daha çok çalışmalıyız.

Aslında, Bailenson, Birine onlarla aynı fikirde olduğunuzu göstermek istiyorsanız, abartılı bir şekilde başınızı sallamalı veya başparmağınızı kaldırmalısınız. Bu, iletişim kurmak için zihinsel kalorileri kullanırken bilişsel yük ekler,diyor.

Hareketler, bir görüntülü toplantı bağlamında farklı anlamlar da ifade edebilir. Yüz yüze görüşme sırasında birine yandan bakmak, görüntülü sohbetteki bir kişinin ekrandan ev ofisine yeni giren çocuğuna bakmasından çok farklı bir şey anlamına gelir.

Çözüm: Uzun toplantılar sırasında, kendinize “yalnızca ses” molası verin. Bailenson, “Bu sadece sözlü olmayan aktif olma zorunluluğuna ara vermek için kameranızı kapatmak değil, aynı zamanda vücudunuzu ekrandan uzaklaştırmaktır,” der.

https://news.stanford.edu/2021/02/23/four-causes-zoom-fatigue-solutions/